30 Ocak 2010 Cumartesi

Babamla el ele


Suratsız ve Sinirli Demir






Demir bazen de suratsız ve sinirlidir! Hatta bazen yumruklarını bile gösterir!

Mutlu ve Sevimli Demir










Demir genellikle mutlu ve sevimlidir!




Babacığımın doğumgünü II



O gece gözümü pastadan alamadım!

Babacığımın doğumgünü!





20 Ocak'ta babacığımın doğumgünü vardı. Babam 33. yaşını doldurdu. Benim gibi 4 aylık bir bebek için 33 yaşında olmak pek anlaşılır bir şey değil. Herhalde çooook yaşlı olmalı babam. İşte bu resimleri de doğumgünü akşamı evde çektik.

Yılbaşından Kareler III


Veee tabii ki de anneciğimle resmimiz! Yılbaşı ağacımıza dikkat! Altındaki hediyelerin de hepsi benim!

Yılbaşından Kareler II

Ve işte babaannem ve dedem. Onlar da bir üst sokaktan gelmişlerdi!

Yılbaşından Kareler I









Babamın yok dediği resimleri anneciğim buldu! İşte yılbaşından görüntüler!
Anneannem ve dedem Karamürsel'den gelmişlerdi. Ben de kucaklarında mutlu mutlu pozlar verdim!

18 Ocak 2010 Pazartesi

Yılbaşı

Bir de yılbaşı geçirdik tabii. Benim ilk yılbaşım oldu. Evde kocaman bir yılbaşı ağacı kurduk. Annem, babam, anneannemler, babaannemler, herkes bana hediye almış. Kazaklar, oyuncaklar, dönenceler, kuklalar, bir sürü oyuncak. Hepsini de çok sevdim. Buradan hepsine bir kez daha teşekkür ediyorum. Bir dahaki yılbaşında hediyelerimi kendim açacağım!



Evde kameraya çekmişiz sadece, babam öyle dedi. Resmimiz yokmuş.
O yüzden size yılbaşından önce Bağdat Caddesi'nde yürüyüş yaparken çekilmiş resimler göstereceğiz. Ama benim olayla en ufak bir ilgim bile olmadığını zaten siz de göreceksiniz!

Sünnet Hatırası IV


Ve deeee halacığımla sünnet hatırası

Sünnet Hatırası III


Babaanneciğimle sünnet hatırası

Sünnet Hatırası II


Babacığımla sünnet hatırası

Sünnet Hatırası I


Anneciğimle sünnet hatırası

Ben sünnet oldum!


Ben geçen ay sünnet oldum. Oldukça renkli bir gün oldu. Daha çok küçük olduğum için anlamam diye tabii ki sünnet düğünü falan yapılmadı, ama yine de oldukça mutlu bir gün geçirdik diyebilirim. Annem, babam, babaannem ve canım halamla beraber sabah hastaneye gittik. Sonra nolduğunu bile anlamadan, kendimi sünnet olmuş buldum! Sonra da gezmeye gittik. Hiç ağlamayışım ve sürekli uyuyuşumla aile büyüklerinden epey bir övgü aldım. Buradan minik bebeklere ve ailelerine sesleniyorum: Bebişlerinizi küçükken sünnet ettirin. Hem daha sağlıklı, hem de ne canları acıyor, ne de olan bitenin farkına varıyorlar!


Bir sonraki mesajda size hastanede doktorumun gelmesini beklerken çektiğimiz resimleri göstereceğim. Hepsi aynı gerçi, bir annem geçti yatakta yanıma, bir babam, bir babaannem, bir canım halam. Biraz başımı döndürdüler, yapmayın etmeyin dedim dinlemediler. Konuştuğum dili anlamıyor olduklarından şüpheleniyorum.